Clemens
episcopus servus servorum dei ad perpetuam rei memoriam.
Vox
in excelso audita est lamentationis fletus et luctus quia venit
tempus, tempus venit quo per prophetam conqueritur dominus: in
furorem et indignationem mihi facta est domus haec.
Auferetur
de conspectu meo propter malitiam filiorum suorum quia me ad
iracundiam provocabant vertentes ad me terga et non facies
ponentes idola sua in domo in qua invocatum est nomen meum ut
polluerent ipsam.
Aedificaverunt
excelsa Baal ut initiarent et consecrarent filios suos idolis
atque daemoniis.
Profunde
peccaverunt sicut in diebus Gabaa.
Ad
tam horrendum auditum tantum que horrorem vulgatae infamiae quod
quis umquam audivit tale quis vidit huic simile corrui cum audirem
contristatus sum cum viderem amaruit cor meum tenebrae
exstupefecerunt me.
Vox
enim populi de civitate vox de templo vox domini reddentis
retributionem inimicis suis.
Exclamare
propheta compellitur: da eis domine da eis vulvam sine liberis et
ubera arentia.
Nequitiae
eorum revelatae sunt propter malitiam ipsorum.
De
domo tua eice illos et siccetur radix eorum fructum nequaquam
faciant non sit ultra domus haec offendiculum amaritudinis et
spina dolorem inferens.
Non
enim parva est fornicatio eius immolantis filios suos dantis illos
et consecrantis daemoniis et non deo diis quos ignorabant.
Propterea
in solitudinem et opprobrium in maledictionem et in desertum erit
domus haec confusa nimis et adaequata pulveri novissima deserta et
invia et arens ab ira domini quem contempsit non habitetur sed
redigatur in solitudinem et omnes super eam stupeant et sibilent
super universis plagis eius.
Non
enim propter locum gentem sed propter gentem locum elegit dominus.
Ideo
et ipse locus templi particeps factus est populi malorum ipso
domino ad Salomonem aedificantem sibi templum qui impletus est
quasi flumine sapientia apertissime praedicante: si aversione
aversi fueritis filii vestri non sequentes et colentes me sed
abeuntes et colentes deos alienos et adorantes ipsos proiciam eos
a facie mea et expellam de terra quam dedi eis et templum quod
sanctificavi nomine meo a facie mea proiciam et erit in proverbium
et in fabulam et populis in exemplum.
Omnes
transeuntes videntes stupebunt et sibilabunt et dicent quare sic
fecit dominus templo et domui huic.
Et
respondebunt quia recesserunt a domino deo suo qui emit et redemit
eos et secuti sunt Baal et deos alienos et adoraverunt eos et
coluerunt.
Idcirco
induxit dominus super ipsos hoc malum grande.
Sane
dudum circa nostrae promotionis ad apicem summi pontificatus
initium etiam antequam Lugdunum ubi recepimus nostrae coronationis
insignia veniremus et post tam ibi quam alibi secreta quorundam
nobis insinuatio intimavit quod magister praeceptores et alii
fratres ordinis militiae templi hierosolymitani et etiam ipse ordo
qui ad defensionem patrimonii domini nostri Iesu Christi fuerant
in transmarinis partibus constituti et speciales fidei catholicae
pugiles et terrae sanctae praecipui defensores ipsius terrae
negotium gerere principaliter videbantur propter quod sacrosancta
Romana ecclesia eosdem fratres et ordinem specialis favoris
plenitudine prosequens eos adversus Christi hostes crucis armavit
signaculo multis exaltavit honoribus et diversis libertatibus et
privilegiis communivit et tam ipsius quam cunctorum Christi
fidelium manus cum multiplici erogatione bonorum sentiebant
multifarie multis que modis propter hoc adiutrices contra ipsum
dominum Iesum Christum in scelus apostasiae nefandae detestabile
idolatriae vitium exsecrabile facinus Sodomorum et haereses varias
erant lapsi.
Sed
quia non erat verisimile nec credibile videbatur quod viri tam
religiosi qui praecipue pro Christi nomine suum saepe sanguinem
effuderunt ac personas suas mortis periculis frequenter exponere
videbantur qui que magna tam in divinis officiis quam in ieiuniis
et aliis observantiis devotionis signa frequentius praetendere
videbantur suae sic essent salutis immemores quod talia
perpetrarent praesertim cum idem ordo bonum et sanctum initium
habuerit et a sede apostolica gratiam approbationis perceperit et
per sedem eandem ipsius ordinis regula utpote sancta rationabilis
atque iusta meruerit approbari eiusmodi insinuationi et delationi
ipsorum eiusdem domini nostri exemplis et canonicae scripturae
doctrinis edocti aurem noluimus inclinare.
Deinde
vero carissimus in Christo filius noster Philippus rex Francorum
illustris cui eadem fuerant facinora nuntiata non typo avaritiae
cum de bonis templariorum nihil sibi vindicare aut appropriare
intenderit immo ea in regno suo dimisit manum suam exinde
totaliter amovendo sed fidei orthodoxae fervore suorum
progenitorum vestigia clara sequens accensus de praemissis quantum
licite potuit se informans ad instruendum et informandum nos super
his multas et magnas nobis informationes per suos nuntios et
litteras destinavit.
Infamia
vero contra templarios ipsos et ordinem eorumdem increbrescente
validius super sceleribus antedictis et quia etiam quidam miles
eiusdem ordinis magnae nobilitatis et qui non levis opinionis in
dicto ordine habebatur coram nobis secrete iuratus deposuit quod
ipse in receptione sua ad recipientis suggestionem praesentibus
quibusdam aliis militibus militiae templi negavit Christum et
exspuit super crucem sibi a dicto recipiente ostensam.
Dixit
etiam se vidisse quod magister militiae templi qui vivit adhuc
recepit in conventu dicti ordinis ultramarino quemdam militem
eodem modo scilicet cum abnegatione Christi et exspuitione super
crucem praesentibus bene ducentis fratribus eiusdem ordinis et
audivit dici quod sic in receptione fratrum dicti ordinis
servabatur quod ad recipientis vel ad hoc deputati suggestionem
qui recipiebatur Iesum Christum negabat et super crucem sibi
ostensam exspuebat in vituperium Christi crucifixi et quaedam alia
faciebant recipiens et receptus quae non sunt licita nec
christianae conveniunt honestati prout ipse tunc confessus
exstitit coram nobis.
Urgente
nos ad id officii nostri debito vitare nequivimus quin tot et
tantis clamoribus accomodaremus auditum.
Sed
cum demum fama publica deferente ac clamosa insinuatione dicti
regis necnon et ducum comitum et baronum et aliorum nobilium
clericorum quoque et populi dicti regni Francorum ad nostram
propter hoc tam per se quam per procuratores et syndicos
praesentiam venientium ad nostram quod dolenter referimus
audientiam pervenisset quod magister praeceptores et alii fratres
dicti ordinis et ipse ordo praefatis et pluribus aliis erant
criminibus irretiti et praemissa per multas confessiones
attestationes et depositiones praefati magistri visitatoris
Franciae ac plurium praeceptorum et fratrum ordinis praelibati
coram multis praelatis et haereticae pravitatis inquisitore
auctoritate apostolica praecedente in regno Franciae factas
habitas et receptas et in publicam scripturam redactas nobis que
et fratribus nostris ostensas probari quodammodo viderentur ac
nihilominus fama et clamores praedicti in tantum invaluissent et
etiam ostendissent tam contra ipsum ordinem quam contra personas
singulares eiusdem quod sine gravi scandalo praeteriri non poterat
nec absque imminenti fidei periculo tolerari nos illius cuius
vices licet immeriti in terris gerimus vestigiis inhaerentes ad
inquirendum de praedictis ratione praevia duximus procedendum
multos que de praeceptoribus presbyteris militibus et aliis
fratribus dicti ordinis reputationis non modicae in nostra
praesentia constitutos praestito ab eis nihilominus iuramento et
eis cum affectione non modica per patrem et filium et spiritum
sanctum sub ostentatione divini iudicii ac interminatione
maledictionis aeternae in virtute sanctae oboedientiae adiuratis
quod tunc in loco tuto et idoneo constituti ubi nihil eos timere
oportebat non obstantibus confessionibus per eos coram aliis
factis per quas eisdem confitentibus nullum fieri praeiudicium
volebamus super praemissis meram et plenam nobis dicerent
veritatem super his interrogavimus et usque ad numerum septuaginta
duorum examinavimus multis ex fratribus nostris nobis
assistentibus diligenter eorum que confessiones per publicas manus
in authenticam scripturam redactas illico in nostra et dictorum
fratrum nostrorum praesentia ac deinde interposito aliquorum
dierum spatio in consistorio legi fecimus coram ipsis et illas in
suo vulgari cuilibet eorum exponi qui perseverantes in illis eas
expresse et sponte prout recitatae fuerant approbarunt.
Post
quae cum generali magistro visitatore Franciae et praecipuis
praeceptoribus praefati ordinis intendentes super praemissis
inquirere per nos ipsos ipsum generalem magistrum et visitatorem
Franciae ac terrae ultramarinae Normanniae Aquitaniae ac Pictaviae
praeceptores maiores nobis Pictavis exsistentibus mandavimus
praesentari.
Sed
cum quidam ex eis sic infirmabantur tunc temporis quod aequitare
non poterant nec ad nostram praesentiam commode adduci nos scire
volentes de praemissis omnibus veritatem et an vera essent quae
continebantur in eorum confessionibus et depositionibus quas coram
inquisitore pravitatis haereticae in regno Franciae supradicto
praesentibus quibusdam notariis publicis et multis aliis bonis
viris dicebatur fecisse nobis et fratribus nostris per ipsum
inquisitorem sub manibus publicis exhibitas et ostensas dilectis
filiis nostris Berengario tunc tituli Nerei et Achillei nunc
episcopo Tusculano et Stephano tituli sancti Cyriaci in thermis
presbytero et Landulfo titulo sancti Angeli diacono cardinalibus
de quorum prudentia experientia et fidelitate indubitatam fiduciam
obtinemus commisimus et mandavimus ut ipsi cum praefatis magistro
generali visitatore ac praeceptoribus inquirerent tam contra ipsos
et singulares personas ipsius ordinis generaliter quam contra
ipsum ordinem super praemissis cum diligentia veritatem et
quidquid super his invenirent nobis referre ac eorum confessiones
et depositiones per manum publicam in scriptis redactas nostro
apostolatui deferre ac praesentare curarent eidem magistro ac
visitatori et praeceptoribus beneficium absolutionis a sententia
excommunicationis quam pro praemissis si vera essent incurrerant
si absolutionem humiliter ac devote peterent ut debebant iuxta
formam ecclesiae impensuri.
Qui
cardinales ad ipsos generalem magistrum visitatorem et
praeceptores personaliter accedentes eis sui adventus causam
exposuerunt.
Et
quoniam personae ipsorum et aliorum templariorum in regno Franciae
consistentium nobis traditae fuerant quod libere absque metu
cuiusquam plene ac pure super praemissis omnibus ipsis
cardinalibus dicerent veritatem eis auctoritate apostolica
iniunxerunt.
Qui
magister visitator et praeceptores terrae Normanniae ultramarinae
Aquitaniae et Pictaviae coram ipsis tribus cardinalibus
praesentibus quatuor tabellionibus publicis et multis aliis bonis
viris ad sancta dei evangelia ab eis corporaliter tacta praestito
iuramento quod super praemissis omnibus meram et plenam dicerent
veritatem coram ipsis singulariter libere ac sponte absque
coactione qualibet et terrore deposuerunt et confessi fuerunt
inter cetera Christi abnegationem ac exspuitionem super crucem cum
in ordine templi recepti fuerunt et quidam ex eis se sub eadem
forma scilicet cum abnegatione Christi et exspuitione super crucem
fratres multos etiam recepisse.
Sunt
etiam quidam ex eis quaedam alia horribilia et inhonesta confessi
quae subticemus ad praesens.
Dixerunt
praeterea et confessi fuerunt ea vera esse quae in eorum
confessionibus et depositionibus continentur quas dudum fecerant
coram inquisitore praefato.
Quae
confessiones et depositiones dictorum generalis magistri
visitatoris et praeceptorum in scripturam publicam per quatuor
tabelliones publicos redactae in ipsorum magistri visitatoris et
praeceptorum et quorumdam aliorum bonorum virorum praesentia ac
deinde interposito aliquorum dierum spatio coram ipsis eisdem
lectae fuerunt de mandato et in praesentia cardinalium
praedictorum et in suo vulgari expositae cuilibet eorumdem.
Qui
perseverantes in illis eas expresse et sponte prout recitatae
fuerant approbarunt.
Et
post confessiones et depositiones huiusmodi ab ipsis cardinalibus
ab excommunicatione quam pro praemissis incurrerant absolutionem
flexis genibus manibus que complexis humiliter et devote ac cum
lacrimarum effusione non modica petierunt.
Ipsi
vero cardinales quia ecclesia non claudit gremium redeunti ab
iisdem magistro visitatore et praeceptoribus haeresi abiurata
expresse ipsis secundum formam ecclesiae auctoritate nostra
absolutionis beneficium impenderunt ac deinde ad nostram
praesentiam redeuntes confessiones et depositiones praelibatorum
magistri visitatoris et praeceptorum in scripturam publicam
redactas per manus publicas ut est dictum nobis praesentarunt et
quae cum dictis magistro visitatore et praeceptoribus fecerant
retulerunt.
Ex
quibus confessionibus et depositionibus et relatione invenimus
saepe fatum magistrum visitatorem terrae ultramarinae Normanniae
Aquitaniae et Pictaviae praeceptores in praemissis et circa
praemissa licet quosdam ex eis in pluribus et alios in paucioribus
graviter deliquisse.
Attendentes
autem quod scelera tam horrenda transire incorrecta absque
omnipotentis dei et omnium catholicorum iniuria non poterant nec
debebant decrevimus de fratrum nostrorum consilio per ordinarios
locorum ac per alios fideles ac sapientes viros ad hoc deputandos
a nobis contra singulares personas ipsius ordinis necnon et contra
dictum ordinem per certas discretas personas quas ad hoc duximus
deputandas super praemissis criminibus et excessibus inquirendum.
Post
haec tam per ordinarios quam per deputatos a nobis contra
singulares personas dicti ordinis et per inquisitores quos ad hoc
duximus deputandos contra ipsum ordinem per universas mundi partes
in quibus consueverint fratres dicti ordinis habitare
inquisitiones factae fuerunt et illae quae factae contra ordinem
praelibatum fuerant ad nostrum examen remissae quaedam per nos et
fratres nostros sanctae Romanae ecclesiae cardinales aliae vero
per multos viros valde litteratos prudentes fideles deum timentes
et fidei catholicae zelatores et exercitatos tam praelatos quam
alios apud Malausanam Vacionensis dioeceseos fuerunt valde
diligenter lectae et examinatae solerter.
Post
quae dum venissemus Viennam et essent iam quamplures patriarchae
archiepiscopi episcopi electi abbates exempti et non exempti et
alii ecclesiarum praelati necnon et procuratores absentium
praelatorum et capitulorum ibidem pro convocato a nobis concilio
congregati nos post primam sessionem quam inibi cum dictis
cardinalibus et cum praefatis praelatis et procuratoribus tenuimus
in quo causas convocationis concilii eisdem duximus exponendas
quia erat difficile immo fere impossibile praefatos cardinales et
universos praelatos et procuratores in praesenti concilio
congregatos ad tractandum de modo procedendi super et in facto seu
negotio fratrum ordinis praedictorum in nostra praesentia
convenire de mandato nostro ab universis praelatis et
procuratoribus in hoc concilio exsistentibus certi patriarchae
archiepiscopi episcopi abbates exempti et non exempti et alii
ecclesiarum praelati et procuratores de universis christianitatis
partibus quarumcumque linguarum nationum et regionum qui de
peritioribus discretioribus et idoneioribus ad consulendum in tali
et tanto negotio et ad tractandum una nobis cum et cum
cardinalibus antedictis tam solemne factum sive negotium
credebantur electi concorditer et assumpti fuerunt.
Post
quae praefatas attestationes super inquisitionem ordinis
praelibati receptas coram ipsis praelatis et procuratoribus per
plures dies et quantum ipsi voluerunt audire publice legi fecimus
in loco ad tenendum concilium deputato videlicet in ecclesia
cathedrali et subsequenter per multos venerabiles fratres nostros
patriarcham Aquileiensem archiepiscopos et episcopos in praesenti
sacro concilio exsistentes electos et deputatos ad hoc per electos
a toto concilio cum magna diligentia et sollicitudine non
perfunctorie sed moratoria tractatione dictae attestationes ac
rubricae super his factae visae perlectae et examinatae fuerunt.
Praefatis
itaque cardinalibus patriarchis archiepiscopis et episcopis
abbatibus exemptis et non exemptis et aliis praelatis et
procuratoribus ab aliis ut praemittitur electis propter praemissum
negotium in nostra praesentia constitutis facta per nos
propositione et consultatione secreta qualiter esset in eodem
negotio procedendum praesertim cum quidam templarii ad defensionem
eiusdem ordinis se offerrent maiori parti cardinalium et toti fere
concilio illis videlicet qui a toto concilio ut praemittitur sunt
electi et quoad hoc vices totius concilii repraesentant vel parti
multo maiori quinimo quatuor vel quinque partibus eorundem
cuiuscumque nationis in concilio exsistentium indubitatum
videbatur et ita dicti praelati et procuratores sua consilia
dederunt quod ipsi ordini defensio dari deberet et quod ipse ordo
de haeresibus de quibus inquisitum est contra ipsum per ea quae
hactenus sunt probata absque offensa dei et iuris iniuria
condemnari nequeat aliis quibusdam e contra dicentibus dictos
fratres non esse ad defensionem dicti ordinis admittendos nec nos
dare debere defensionem eidem si enim ut dicebant praemissi
eiusdem ordinis defensio admittatur vel detur ex hoc ipsius
negotii periculum et non modicum terrae sanctae subsidii
detrimentum sequeretur et altercatio et retardatio ac decisionis
ipsius negotii dilatio ad haec multas rationes et varias
allegantes.
Verum
licet ex processibus habitis contra ordinem memoratum ipse ut
haereticalis per diffinitivam sententiam canonice condemnari non
possit quia tamen idem ordo de illis haeresibus quae imponuntur
eidem est plurimum diffamatus et quia quasi infinitae personae
illius ordinis inter quas sunt generalis magister visitator
Franciae et maiores praeceptores ipsius per eorum confessiones
spontaneas de praedictis haeresibus erroribus et sceleribus sunt
convictae quia etiam ipsae confessiones dictum ordinem reddunt
valde suspectum et quia infamia et suspicio praelibatae dictum
ordinem reddunt ecclesiae sanctae dei et praelatis eiusdem ac
regibus aliis que principibus et caeteris catholicis nimis
abominabilem et exosum quia etiam verisimile creditur quod amodo
bona non reperiretur persona quae dictum ordinem vellet intrare
propter quae ipse ordo ecclesiae dei ac prosecutioni negotii
terrae sanctae ad cuius servitium fuerant deputati inutilis
redderetur quoniam insuper ex dilatione decisionis seu
ordinationis dicti negotii ad quam faciendam vel sententiam
promulgandam terminus peremptorius fuerat in praesenti concilio
praefatis ordini et fratribus assignatus a nobis bonorum templi
quae dudum ad subsidium terrae sanctae et impugnationem inimicorum
fidei christianae a Christi fidelibus data legata et concessa
fuerunt totalis amissio destructio et dilapidatio ut probabiliter
creditur sequeretur inter eos qui dicunt ex nunc contra dictum
ordinem pro dictis criminibus condemnationis sententiam
promulgandam et alios qui dicunt ex processibus praehabitis contra
dictum ordinem condemnationis sententiam iure ferri non posse
longa et matura deliberatione praehabita solum deum habentes prae
oculis et ad utilitatem negotii terrae sanctae respectum habentes
non declinantes ad dexteram vel sinistram viam provisionis et
ordinationis duximus eligendam per quam tollentur scandala
vitabuntur pericula et bona conservabuntur subsidio terrae sanctae.
Considerantes
itaque infamiam suspicionem clamosam insinuationem et alia
supradicta quae contra ordinem faciunt supradictum necnon et
occultam et clandestinam receptionem fratrum ipsius ordinis
differentiam que multorum fratrum eiusdem a communi conversatione
vita et moribus aliorum Christi fidelium in eo maxime quod
recipientes aliquos in fratres sui ordinis receptos in ipsa
receptione professionem emittere faciebant et iurare modum
receptionis nemini revelare nec religionem illam exire ex quibus
contra eos praesumitur evidenter attendentes insuper grave
scandalum ex praedictis contra ordinem praelibatum subortum fuisse
quod non videretur posse sedari eodem ordine remanente necnon et
fidei et animarum pericula et quamplurimorum fratrum dicti ordinis
horribilia multa facta et multas alias rationes iustas et causas
quae nostrum ad infrascripta movere animum rationabiliter et
debite potuerunt quia et maiori parti dictorum cardinalium et
praedictorum a toto concilio electorum plus quam quatuor vel
quinque partibus eorumdem visum est decentius et expedientius et
utilius pro dei honore et pro conservatione fidei christianae ac
subsidio terrae sanctae multis que aliis rationibus validis
sequendam fore potius viam ordinationis et provisionis sedis
apostolicae ordinem saepe fatum tollendo et bona ad usum ad quem
deputata fuerant applicando de personis etiam ipsius ordinis quae
vivunt salubriter providendo quam defensionis iuris observationes
et negotii prorogationes animadvertentes quoque quod alias etiam
sine culpa fratrum ecclesia Romana fecit interdum alios ordines
solemnes ex causis incomparabiliter minoribus quam sint praemissae
cessare non sine cordis amaritudine et dolore non per modum
diffinitivae sententiae sed per modum provisionis seu ordinationis
apostolicae praefatum templi ordinem et eius statum habitum atque
nomen irrefragabili et perpetuo valitura tollimus sanctione ac
perpetuae prohibitioni subicimus sacro concilio approbante
districtius inhibentes ne quis dictum ordinem de cetero intrare
vel eius habitum suscipere vel portare aut pro templario gerere se
praesumat.
Quod
si quis contra fecerit excommunicationis incurrat sententiam ipso
facto.
Porro
nos personas et bona eadem nostrae ac apostolicae sedis
ordinationi et dispositioni quam gratia divina favente ad dei
honorem et exaltationem fidei christianae ac statum prosperum
terrae sanctae facere intendimus antequam praesens sacrum
terminetur concilium reservamus inhibentes districtius ne quis
cuiuscumque conditionis vel status exsistat se de personis vel
bonis huiusmodi aliquatenus intromittat vel circa ea in
ordinationis sive dispositionis nostrae per nos ut praemittitur
faciendae praeiudicium aliquod faciat innovet vel attentet
decernentes exnunc irritum et inane si secus a quoquam scienter
vel ignoranter contigerit attentari.
Per
hoc tamen processibus factis vel faciendis circa singulares
personas ipsorum templariorum per dioecesanos episcopos et
provincialia concilia prout per nos alias exstitit ordinatum
nolumus derogari.
Nulli
ergo ... Si quis ....
Datum
Viennae xi calendas aprilis pontificatus nostri anno septimo.
